Rob en Henny in Frankrijk

Allereerst wil ik ons voorstellen: wij, Rob en Henny Engels, zijn met onze 3 meiden in mei 2000 naar midden Frankrijk geëmigreerd. We hadden een bedrijf in Nederland dat we verkocht hebben en zijn verhuisd naar St. Priest en Murat om onze droom waar te maken. Voor ons is dat goed gelukt, vinden wij. We hebben drukte en stress ingeruild voor rust en ruimte.

Geluk of wijsheid?

Misschien hebben we geluk gehad of hebben we sterk in onze schoenen gestaan, maar het gaat goed en onze droom duurt voort. Dit is overigens niet altijd het geval. Natuurlijk zijn er ook velen die het moeilijker hebben of helemaal niet kunnen aarden of erger nog, beetgenomen zijn door verkoper, makelaar of die andere onvoorziene dingen meemaken waardoor de dromen in duigen vallen.

Dat alles was bij ons niet het geval; wij zijn hier heel tevreden en ook de kinderen hebben het hier prima naar de zin en kunnen erg goed meekomen op school. (iets waar je je toch zorgen over maakt als je vertrekt)

Als er één schaap over de dam is……

Ik herinner me nog dat toen we hier net arriveerden in mei 2000, er een man op ons terrein aankwam met tekeningen van bouwgrond bij ons in de buurt. Waarschijnlijk dacht ie: “Door die Nederlanders met die camping hier in de buurt komen er vast weer andere Nederlanders deze kant op die wel een huis willen bouwen in Frankrijk.”
De bouwgrond was bij hem goedkoop, zo’n 40 gulden per vierkante meter inclusief alle leidingen in de grond.

Juweeltjes in de dop of kat in de zak?

Rob en Henny in FrankrijkEr zijn nog steeds mooie plekjes te koop hier en ze zijn ook nog wel betaalbaar, maar vergeet niet: alles heeft haken en ogen en soms zijn er dingen die bijna onoverkomelijk zijn.
Een leuk oud huisje met een prachtig uitzicht heeft charme en kost misschien ongeveer 50.000 euro, maar er zit vaak geen toilet, riolering, douche, keuken etc. in. Wat je wel gratis krijgt is boktor, salpeter, ongedierte en een hoop water in de tuin.
Maar goed, met een beetje geluk tref je goede buren die vaak toch wel op redelijke afstand wonen en die altijd bereid zijn om te helpen of om goede raad te geven. Tenslotte kun je het meeste leren van de mensen om je heen, die hebben altijd wel een advies over hoe je iets het beste aan kunt pakken. Vaak stellen zij je ook weer voor aan andere mensen en zo hoor je er sneller bij zodat je je eerder thuis zult voelen in je nieuwe omgeving. Belangrijk is wel enige kennis van de Franse taal!

Landelijk leven in de Allier

Wij wonen in de Allier, dat is in het noorden van de Auvergne, hier is het erg landelijk, wijds en heuvelachtig. Een prachtig wandelgebied met redelijk wat cultuur. De mensen zijn vriendelijk en praten altijd over het weer, eten en drinken, vissen en jagen. Ze zijn eenvoudig en helpen elkaar met van alles zoals; land bewerken, bouwen, het ruilen van allerlei zaken en b.v. het slachten van een schaap of varken.
Dit laatste is vaak een echt feest waarbij er soms verschillende mensen komen “helpen” onder het genot van een Pastis.
Ik herinner me nog het verhaal van een schaap dat zich lelijk bezeerde aan het hek van de omheining. De dierenarts werd gebeld en het dier werd netjes gehecht en kreeg ook nog antibiotica (bij elkaar een hele uitgave). Nog geen drie weken later werd hij geslacht en verdween hij in stukjes in de diepvries.
Regelmatig in januari en februari komt het voor dat je even moet stoppen langs de weg om een schaap om te draaien. De Fransen hier zeggen dan: “il y a un mouton qui regarde a les avions” Ze zijn dan zo dik van de zwangerschap en de wol dat ze zelf niet meer terug kunnen draaien, en na een paar uur al dood kunnen gaan.

St. Priest en Murat, natuur en cultuur

Ons dorpje ligt in een regio waarin zich meerdere kleine dorpjes bij elkaar bevinden, allemaal hebben ze een gemeentehuis en een kerk, maar vaak geen school meer en zelfs geen café. We zijn dan ook aangewezen op grotere plaatsen zoals Montmarault voor de bakker, een café en de middelbare school.
Montluçon, Moulins of Vichy zijn de aangewezen plaatsen voor de wekelijkse boodschappen. Een echt grote en mooie stad is natuurlijk Clermont Ferrand, maar die ligt wel op 80 kilometer rijden vanaf ons huis.
Prachtige kastelen en oude stadjes liggen er ook genoeg, ieder met zijn eigen jaarlijkse(middeleeuwse) feest en bezienswaardigheden.
Verder natuurlijk de gorges en rivieren zoals de Cher, de Allier en het Canal du Berry.
Een streek waar de natuur nog heerst, een paradijs voor fietsers, wandelaars en andere natuurgenieters zoals vogelaars en vissers.

Eten en drinken; een belangrijke sociale bezigheid

Er zijn hier vele kazen en goede wijnen, eenvoudige maaltijden zijn er overal te krijgen, meestal in de vorm van een menu.
De Fransen hier hebben al een zuidelijke inslag en eten ‘s middags zeer uitgebreid en rusten vaak ook uit. Ze nemen hier ongeveer 2 uur de tijd voor, dus tussen 12 uur en 14.30 uur zijn alle winkels dicht.
De keer dat ik een vriend ging verhuizen zal ik niet snel vergeten. Na een ochtend uitgeladen te hebben viel om 12 uur alles stil en werden de stoelen bij elkaar gezocht voor het déjeuner. Maar eerst een apéritief natuurlijk, en denk nou niet: ik krijg een lekker glaasje rode wijn en we keuvelen een beetje over het weer. Nee; je krijgt een whisky of een pastis en er barsten discussies los over de meest uiteenlopende onderwerpen.
Dan volgt een uitgebreide maaltijd met allerlei dingen zoals patés, ham, hartige taarten en warme braadstukken (waarvan men vaak 2 dagen eet). Hierbij brood en chips i.p.v. aardappelen. Tenslotte kaas, fromage blanc en zoetigheden toe.
Niet zo veel wijn, maar wel veel water bij het eten.(iedereen moet tenslotte nog werken).
Ik begreep toen meteen waarom eten voor Fransen zo belangrijk is, het is cultuur en ook een sociale bezigheid!

Een lekker en eenvoudig recept uit de Auvergne: Tartiflette.
Dit is een aangefruit mengsel van uien, aardappelschijfjes, gerookte spek en kruiden, overgoten met flink wat witte wijn uit de streek en afgemaakt in de oven met dikke plakken kaas (ook uit de streek) eroverheen. Dit wordt samen met brood en sla gegeten, heerlijk!

Die Fransen hebben het goed bekeken

Conclusie is eigenlijk; die Fransen leven zo gek nog niet, en ze zijn helemaal niet zo chauvinistisch als men vaak zegt. Het is hier een heerlijk gebied waarin je ’s zomers uitkijkt naar de winter en ’s winters uitkijkt naar de zomer! Er is altijd iets te zien of te doen wanneer je hier woont.

En reactie op Rob en Henny in Frankrijk

  • Henny Engels schreef:

    Wij hebben La Charvière 14 seizoenen met veel plezier gerund. Ondertussen zijn de kinderen allemaal uitgevlogen en waren wij toe aan een nieuwe uitdaging. We hebben het bedrijf verkocht en hebben inmiddels een nieuw paradijsje in Frankrijk gevonden die we La Perle du Lot genoemd hebben. Ons nieuw project is 2 km gelegen van het gezellige bastide-dorp Castelnau-Montratier (tussen Cahors en Montauban) in het zuiden van de Lot. Dus een stukje zuidelijker. Hier hebben we 2 luxe gîtes en 2 luxe chambres d’hôtes. Wederom met een zwembad, maar nu als extra een spa en sauna. Table d’Hôte blijft mogelijk. Wilt u meer informatie hierover, bekijk dan eens onze website.
    Admin: Link verwijderd, voor info zie adverteren op emigreren.nu

Reageer op deze emigratie informatie

U e-mail adress wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*