Twee vlamingen in Tunesie

Elisabeth (68) en ik Marc (51) waren het kleine, bekrompen, dure en koude Belgenlandje al lang beu. Het was vooral mijn droom van heel lang al om ooit in een warm, exotisch land te wonen, een plek ook waar je nog veel voor je euro’s kon krijgen. Na enig zoeken en proberen (zo heb ik geprospecteerd op Sri Lanka maar dat was een tegenvaller), na een week op mijn echtgenote ingepraat te hebben, viel de keuze op emigreren naar…Tunesië. Het Noord-Afrikaanse land voldeed na een bezoek aan al mijn criteria, en voor Elisabeth was het vooral belangrijk om haar leventje van in België te kunnen verder zetten : personeel hebben, Vlaamse tijdschriften lezen en naar de Vlaamse televisieprogramma’s kunnen kijken. Ik ben schrijver en voor mij volstaat een laptop en een rustige plek om te werken.

Wat die tv-programma’s betreft moesten we een land binnen de cirkel van de Astra satelliet vinden. Nu vallen daarin – buiten West-Europa – de voormalige Oostbloklanden maar daar is het nog kouder dan in België. En natuurlijk de Noord-Afrikaanse landen. Marokko leek ons te streng, in Libië en Algerije konden we vanwege de onrusten niet terecht. Dus werd het Tunesië, land dat grenst aan de Middellandse Zee en grotendeels leeft van buitenlanders die op bezoek komen – toeristen dus, dat een vriendelijke bevolking heeft, dat liberaal is en waar Frans gesproken wordt als tweede taal. Dat is nog zoiets : wij spreken Nederlands, Frans en Engels dus in het “ontvangende” land moest een van deze talen gesproken worden. Dat bleek dus geen probleem in Tunesië.

In de zomer van 2010 werden de plannen concreet en het vertrek zou vallen begin 2011. Huishuur opgezegd, auto verkocht, een internationaal verhuizer in de arm genomen, veel informatie opgezocht op internet, boeken gelezen en DVD’s bekeken – we waren er klaar voor. Een kort bezoek aan het land in kwestie bezorgde ons een nieuwe huurwoning, een ommuurde villa met zwembad in Nabeul, dat ten noorden van Hammamet ligt en een van de bekende badplaatsen van Tunesië herbergt. De ligging op 100 meter van het strand verzekerde ons van afkoelende wind, wel zo prettig want de temperaturen kunnen hier in augustus oplopen tot wel 40 graden. Het huis was overal geklimatiseerd en er was verwarming, die ging dienen van december tot maart.

De eerste twee dagen huilde Elisabeth, dat weet ik nog goed, in de zin van: waar heb je me nu heen gebracht… Het was de cultuurschok, het ontheemd zijn en nergens nog thuis. Maar al heel snel daarna neuriede ze of zong ze wel elke dag, voor mij een zeker teken dat ze zich beter en beter ging voelen. Ik heb geen enkel probleem ondervonden om me aan te passen : ik had mijn droom van lang geleden in gedachten, wist heel goed waaraan ik/we begonnen waren en realiseerde mijn verlangens elke dag.

We leven hier voor de helft van de kost in België én…met heel wat meer comfort dan nog! Een huishoudster, een tuinman, een poolboy, een klusjesman en een vaste taxichauffeur. Inderdaad maken we de weinige verplaatsingen die we doen (wij zijn twee huismussen of cocooners, mooier gezegd) per taxi.

De lokale prijzen van goederen en diensten zijn zoals in België maar dan van 40 jaar geleden. Iedereen die minstens 1500 euro per maand inkomen heeft is trouwens officieel welkom om te immigreren, en kan zich hier zaken permitteren waarvan je in eigen land alleen maar kunt dromen. Arm zijn in België/Nederland/Frankrijk enz – of welgesteld zijn in Tunesië, de keuze is me dunkt vlug gemaakt.

Er is momenteel een zekere sociale onrust in het land, politieke problemen aan de top, een enkele manifestatie, dat is waar. Maar buitenlanders werden in Tunesië nog nooit lastig gevallen, ze zijn immers de grootste bron van inkomsten van in se een arm land. Wij en de andere immigranten bemoeien ons wijselijk nergens mee en hebben ook nergens last van. Jammer wel dat het beelden van dit soort problemen zijn die op de buitenlandse televisie getoond worden, de toeristen blijven erdoor vaak weg en dit verergert de situatie natuurlijk nog.

Schrijver zijnde vond ik allengs inspiratie in onze ervaringen en wou ik andere Europeanen deelgenoot maken van deze kans op een bijzonder fijn leven onder de zon. Daarom richtte ik de site emigreren naar Tunesië op met daaraan gekoppeld een e-book getiteld “LEVEN ALS GOD IN TUNESIË”. Hierin wordt alles wat je maar bedenken kan belicht van A tot Z, waarmee een emigrant in spe veel geld, tijd en moeite zal besparen. Alles draait hier om contacten, de juiste adressen en relaties (er bestaat immers niet zoiets al een telefoongids !), en die worden allemaal uit de doeken gedaan. Achteraf bleek immers dat het meeste dat we op internet gevonden hadden in onze speurtocht naar informatie fout, overdreven, onvolledig of hopeloos gedateerd was. Nu kan ieder die dit wenst leren uit onze ervaringen en we hopen dat velen dit zullen appreciëren…

Marc Haagen

9 Reacties op Twee vlamingen in Tunesie

  • Maria schreef:

    Wat een mooi verhaal, bedankt voor het delen van jullie emigratie! ! Groeten, Maria

  • Marc Duyols schreef:

    Beste,

    ik ben zeer geïnteresseerd in jullie verhaal.
    ik heb enkele persoonlijke vragen, ik kom net terug uit Afrika, en ben ook op zoek naar een plek om mij te vestigen.

    mag ik jullie vragen om mij per email te contacteren a.u.b. ?

    *Admin: e-mail adres verwijderd i.v.m. privacybeleid.

    • Deze mensen zijn niet terug gekeerd naar Nederland en wonen nog steeds in Tunesië. Je vraagt is een beetje vreemd maar gelukkig heb je van het verhaal genoten.

      Zij hebben een website over emigreren naar Tunesië en hebben er een boek over geschreven dus dan weet je hoe je ze eventueel kan vinden voor als je interesse hebt in emigreren naar Tunesië.

      Succes…

      • vergauwen patrick schreef:

        hallo.ik woon in belgie/ ik zou graag cotact met jullie hebben omtrent immigreren/ dank by voorbaat.

        • Contact met mij is op geen enkele manier mogelijk en als je contact wilt met deze Vlamingen die naar Tunesie zijn geëmigreerd dan moet ik je dat helaas afraden. Dit is helaas een lang en triest verhaal.

          Wat betreft emigreren vindt je hier voldoend informatie en mocht je vragen hebben je die hier ook stellen.

          Heel veel succes…

  • Marc schreef:

    Zo goed zal het er wel niet zijn me dunkt. Marc en zijn echtgenote pleegden in januari 2014 zelfmoord. Zij overleefde niet, hij wel.

    • Ik denk dat je vergist want ik heb in maart nog contact met ze gehad. Trouwens nog veel grappiger is dat iemand zelfmoord overleeft.
      Misschien heb je het boek gelezen over “Dood in Tunesie” of iets dergelijks?
      Sorry, maar ik geloof je niet maar ook ik kan het mis hebben.

  • Marc schreef:

    Marc Haagen is een man die vele mensen op de beurs gouden bergen heeft beloofd. Voor zijn advies vroeg hij 600€ per jaar maar wanneer je een abonnement voor 2jaar nam was het wel iets goedkoper. Hij startte met een modelportefeuille van 100000€. In het begin ging het op vrij korte tijd naar +/- 130000€ om daarna steil bergafwaarts te gaan. Toen de portefeuille op 27000€ stond (december 2013) heeft hij nog één advies gegeven nl. investeer al uw geld in een turbo goud. Daarna niets meer van hem gehoord (abonnement van mij liep nog tot juni 2015) tot ik een bericht las in Sudpresse dat hij en zijn vrouw een zelfmoordpoging hadden ondernomen. Voor haar is dit spijtig genoeg fataal afgelopen, hij overleefde en keerde al dan niet berooid naar België terug waar hij het boek ” Dood in Tunesië ” uitbracht. Momenteel zou hij motivatiecoach zijn. Niet mee in zee gaan: dit is een bedrieger eerste klas.

Reageer op deze emigratie informatie

U e-mail adress wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*